منُ جون پناه خودت کن برو بذار پای این آرزو واستم به هر کی بهم گفت ازت رد شده قسم می خورم من خودم خواستم منُ جون پناه خودت کن برو من از زخم هایی که خوردم پرم تو باید از این پله بالا بری تو بالا نری من زمین می خورم درست لحظه ای که تو باید بری اسیر یه احساس مبهم شدیم ببین بعد یک عمر پرپر زدن چه جای بدی عاشق هم شدیم برای تو مردن شده آرزوم یه حقی که من دارم از زندگی نگاه کن تو این برزخ لعنتی چه مرگی طلبکارم از زندگی به هر جا رسیدم به عشق تو بود کنار تو هر چی بگی داشتم ببین پای تاوان عشقم به تو عجب حسرتی تو دلم کاشتم اگه فکر احساسمونی برو اگه عاشق هر دومونی برو تو این نقطه از زندگی مرگ هم نمی تونه از من بگیره تو رو